کتاب تقدیر را ترانه کن اثر فائزه حبابی

نزدیک پارسا که رسید ایستاد، قامت مردی را برانداز کرد که احساس می کرد دیگر نمی شناسدش! زبانش بند آمده بود، دلش پر می کشید برای اینکه مثل سابق او را صدا بزند، صدایش را بشنود، چون کودکی خودش را در آغوش او جا دهد. اما هرچه کرد نه دستش پیش می رفت که او را لمس کند و نه یارای تکلم داشت. بی اختیار جام چشمانش از اشک لبریز شد. پارسا هم که حالا به خوبی حتی صدای نفس های او را می شنید دل دل می کرد که پردیس چیزی بگوید و صدایش در ف…