کتاب سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند اثر مسعود کیمیایی

“اطاقی بود روی قالیچه‌ی آسمانی قصه که از شب پایین نمی‌آمد. شبی که خیال صبح نداشت. فرنوش می‌دانست اگر فرهاد باشد، صدای فلوتش آسمانی‌تر می‌شود. رفتن فرهاد از عشق نیست. از نفس است. چندین بار سپیده زد. چندین بار آبی تیره‌ی صبح کم‌رنگ شد. یک بار نگاه کردند و فرنوش خندید و آن برف باریده را روی شاخه‌ها نشان فرهاد داد. گل‌هایی که از زیر همان برف‌ها رد می‌شدند و زرد شدند و ریختند، گرمشان شد. سرما به اطاق تابستانی ریختند. فرنو…